آرزوى حضرت زهرا در ترک دنیا

محدث اربلى، از علماى ارجمند قرن هفتم و صاحب «کشف‏الغمه فى معرفة الأئمه» در مورد آرزوى مرگ، در دل و جان دختر گرامى و با فضیلت پیامبر عالیقدر اسلام، بیان روشن و توضیحات مفید و روشنگرى دارد که بازگویى آن در بر دارنده‏ى نکته‏هاست. از این رو شمه‏اى از آن گفتار به صورت اختصار در اینجا نقل مى‏شود. وى مى‏گوید: «طبیعت بشر بر حب ذات و علاقه به ادامه‏ى حیات خویش نهاده شده است. عموما بشر از مرگ گریزاتن و عاشق و علاقمند حیات و زندگى خویش است. انبیاى الهى هم با آن همه عظمت و جلالت قدر و فضیلت، باز از این قاعده مستثنى نیستند، و در این علاقه با عموم مردم شریک و یکسان‏اند. داستان حضرت آدم (ع) با آن همه طول عمر و مدت زندگى‏اش باز هم آرزوى حیات و ادامه‏ى زندگى را داشت و همیشه از خداوند متعال آرزوى عمر طولانى و زندگى بیشتر مى‏کرد، خود گواهى بر این حقیقت است. حضرت نوح (ع) که از لحاظ سن و سال در حدى بود که به تصریح قرآن مجید، تنها 950 سال در میان قوم خود به دعوت مردم و تبلیغ راه حق و توحید مشغول بود، وقتى اجلش فرارسید هنوز از زندگى سیر نبود. زیرا چون در لحظات آخر از او پرسیدند که دنیا را چگونه یافتى؟ پاسخ داد: «دنیا را خانه‏اى دیدم داراى دو در، که از یک در به اندرون آیند و از در دیگر بیرون روند» و مفهوم این جمله، شدت علاقه به حیات و دشوارى جدایى از دنیا را در نظر آن پیغمبر کهن‏سال و منادى توحید نشان مى‏دهد. و یا حضرت ابراهیم (ع) از حقتعالى خواسته بود که تا او خودش آرزوى مرگ نکرده است، او را از دنیا نبرد. و یا حضرت موسى (ع) در مفارقت از دنیا و به هنگام فرارسیدن آخرین لحظات عمر، با ملک‏الموت محاجه و گفتگو داشت و دل از دنیا نمى‏برید. آرى اینها، فقط شمه‏اى از احوال انبیاى عظام بود که با وجود علو درجه و رفعت شأن و عظمت مقام، باز از دنیا سیر نمى‏شدند و به ترک حیات و قطع زندگى رغبت نداشتند... ولى فاطمه‏ى زهرا (ع) با آن سن و سال اندک و در عنفوان جوانى، چنان با شور و شوق در انتظار مفارقت از دنیا و ترک حیات بود که دریافت خبر رحلت خویش از پدرش را جشن و سرور تلقى مى‏کرد، و بسیار خوشحال و شادمان بود که زودتر بر پدر بزرگوارش نزول خواهند کرد. و این امر، یکى از اسرار عظمت روحى و معنوى اهل‏بیت (ع) است که در آنان به ودیعت نهاده شده، و امرى است که تنها به آنان اختصاص دارد». (1)همین معنى را فاطمه (ع) خود نیز ضمن همان خطبه‏ى شورانگیزى که در مسجد مدینه و در حضور جمع کثیرى از مردم ایراد کرد، بیان فرموده است. بدین‏صورت که حضرتش در آن گفتار کوبنده و پرشور، پیرامون رحلت پدر بزرگوار خود مى‏گوید: «خداوند او را با رحمت و رأفت خویش به سوى جوار خود قبض روح فرمود، و از مشقت و رنج و درد این دنیاو تحمل وزر و بال آن آسوده ساخت و مشمول رضوان و خشنودى خود نمود».(2) این جملات عمیق، خود مى‏تواند بازگوکننده‏ى دیدگاه کلى و عمومى زهرا (ع) نسبت به مرگ و انتقال از این جهان باشد. در واقع این سخنان پرمعنى، نگرش و جهان‏بینى زهراى اطهر (ع) را ترسیم مى‏کند و نشان مى‏دهد که در نظر او، رخت بربستن از این جهان و شتافتن به سوى باقى، عالى‏ترین راه رهایى از مشقات دنیا و رسیدن به جوار رحمت و رأفت حق است. لذا کسى که چنین دیدگاهى نسبت به مرگ دارد، طبیعى است که در مورد مرگ خود نیز از همین دیدگاه به مسأله مى‏نگرد. آنچه از بیان زهرا (ع) در مورد رحلت پدر بزرگوارش استفاده مى‏شود، در حقیقت تأییدى استوار، بر همان عامل روحى و معنوى در نهاد اوست که باعث مى‏شود تا از شنیدن خبر رحلت خود نیز شادمان گردد. در روایت وارد است هنگامى که فاطمه زهرا علیهاالسلام با تمام توان در دفاع از ولایت امیرالمؤمنین و حکومت اسلامى برآمد در این مسیر به مصیبتها و ناگواریهاى گوناگون گرفتار شد. پس از آنکه امیرالمؤمنین علیه‏السلام را از حکومت کنار دید و حادثه‏ى غدیر را فراموش شده‏ى امت وقت دید و آن هنگام که فدک و حقوق اقتصادى خود را در دستان نامردان نااهل دید و در دفاع از حقوق خود ناامید گشت و پس از آنکه حریم و حرمت اهل‏بیت را توسط هتاکان منافق محل امنى نیافت، و آنگاه که حتى مردم را از صداى گریه‏هاى خود دلتنگ دید دست به دعا برداشت و آرزوى ملاقات با خدا و رسول خدا را نمود. در کتاب نهج‏الحیاة آمده است: درباره‏ى شکوه‏ها و غمهاى جانکاه حضرت زهرا علیهاالسلام پیامبر گرامى اسلام به اصحاب خویش خبر داده و فرمود: "دخترم آنچنان در امواج بلاها و مصیبتها، غمناک و نگران مى‏شود که دست به دعا برداشته، از خدا آرزوى مرگ و شهادت کند، مى‏گوید:" یا رب انى قد سئمت الحیاة و تبرمت باهل الدنیا فالحقنى بأبى الهى عجل وفاتى سریعا. (پروردگارا! از زندگى خسته و روى گردان شده‏ام و از دنیازدگان، بلاها و مصیبتهاى ناگوار دیده‏ام، خدایا مرا به پدرم رسول خدا متصل گردان و مرگ مرا زود برسان.)

خواب دیدن حضرت زهرا قبل از شهادت

از آن بانوى پهلو شکسته نقل کرده‏اند که در روزهاى آخر عمر خواب دیدم پدرم را و به او از دست امت شکایت کردم آن حضرت به من فرمود: انک قادمة على عن قریب (1) تو به زودى به سوى من مى‏آیى. بار دیگر خواب مى‏بیند ملائکه بسیارى به زمین فرود مى‏آیند و دو فرشته جلیل‏القدر پیشاپیش آنها است که او را به آسمانها بردند و قصرهاى عالیه بهشتى را به او نشان دادند و باغها و بستانهاى فردوس اعلا را به او نمودند... مى‏پرسد که این کاخ‏هاى عالى از آن کیست؟ مى‏گویند: اینجا فردوس اعلا است که آخرین درجه بهشت است و این همان نهر کوثر است که متعلق به شما است. آن رسیده بزرگوار مى‏پرسد: این ابى؟ پدرم کجا است؟ گفتند: هم‏اکنون وارد مى‏شود و همان لحظه مى‏فرماید که پدرم وارد شد و مرا در آغوش گرفت و پریشانى مرا بوسید و فرمود: فرزند دلبندم دیدى آنچه خدا وعده فرموده بود؟ این همان وعده الهى است این کاخ منزل تو و شوهرت و فرزندان شما است و این جایگاه متعلق به دوستان شما است از خواب بیدار شد و رؤیاى شیرین خود را به حضرت امیرالمؤمنین علیه‏السلام نقل کرد، مولاى متقیان علیه‏السلام دانست که به زودى همسرش از دستش خواهد رفت و به بهشت اعلا منتقل خواهد شد. پس از دیدن این خواب بود که مکرر این دعا را مى‏خواند: یا حى یا قیوم برحمتک استغیث فاغثنى اللهم زحزحنى عن النار و ادخلنى الجنة والحقنى بابى محمد صلى الله علیه و آله. (2) اى خداوند زنده و پاینده به رحمت تو پناه مى‏برم پس به فریادم برس بار خدایا مرا از آتش جهنم دور گردان و به بهشت وارد کن و مرا به پدرم حضرت محمد صلى الله علیه و آله ملحق گردان. وقتى در همان حال حضرت على علیه‏السلام به بالینش آمد و به وى فرمود عافاک الله و ابقاک. اى دختر پیامبر خداوند تعالى تو را به سلامت و باقى نگه دارد. گفت یا اباالحسن به زودى پدرم را ملاقات نموده و به او ملحق مى‏شوم.

(فضیلت زیارت فاطمه زهرا (س

روایات درباره فضیلت زیارت آن بانوى برگزیده اسلام بهترین سند در رابطه با فضایل آن بزرگوار است ، که امامان معصوم پیروان خود را تشویق و توصیه به زیارت مرقد نورانى ایشان فرمودند و پاداش عظیمى براى آن بیان کردند که چنین پاداشى در باب زیارت اولاد موسى بن جعفر(علیه السلام) بعد از حضرت رضا(علیه السلام) بى سابقه است ; ما در اینجا چند روایت را ذکر مى کنیم :
1 ـ امام رضا(علیه السلام) فرمود : « مَنْ زارَها فَلَهُ الْجَنَّةُ » :(1) « کسى که ( فاطمه معصومه ) را زیارت کند سزاوار بهشت خواهد بود » .
2 ـ امام جواد(علیه السلام) فرمود : « مَنْ زارَ قَبْرَ عَمَّتِى بِقُمْ فَلَهُ الْجَنَّةُ » :(2) « کسى که قبر عمّه ام را در قم زیارت کند سزاوار بهشت است » .
3 ـ امام رضا(علیه السلام) فرمود : « مَنْ زارَها عارِفاً بِحَقِّها فَلَهُ الْجَنَّةُ » :(3) « کسى که ( فاطمه معصومه ) را زیارت کند ( در حالى که معرفت به حق او داشته باشد ) پاداش او بهشت است» .
4 ـ امام صادق(علیه السلام) فرمود : « اِنَّ ِللهِ حَرَماً وَهُوَ مَکَّةُ وَلِلرَّسُولِ حَرَماً وَهُوَ الْمَدینَةُ ، وَلاَِمیرِ الْمُؤْمِنینَ حَرَماً وَهُوَ الْکُوفَةُ وَلَنا حَرَماً وَهُوَ قُمْ وَسَتُدْفَنُ فیها اِمْرَأَةٌ مِنْ وُلْدى تُسَمّى فاطِمَةَ ، مَنْ زارَها وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ » :(4) « براى خدا حرمى است و آن مکّه است و براى رسولخدا(صلى الله علیه وآله وسلم)حرمى است و آن مدینه مى باشد و براى امیرالمؤمنین(علیه السلام)حرمى است و آن کوفه است و براى ما حرمى است و آن شهر قم مى باشد و بزودى زنى از فرزندان من در آنجا دفن خواهد شد که نامش ( فاطمه ) است ; هر کس او را زیارت کند بهشت بر او واجب خواهد شد » .
این روایت با توجه به اینکه قبل از ولادت موسى بن جعفر(علیه السلام) از امام صادق(علیه السلام) صادر شده است دلیل بسیار روشنى است بر اینکه آمدن حضرت فاطمه معصومه به قم و دفن آن بزرگوار در حرم اهل بیت جزء اسرار غیبى بوده و تحقّق آن خود دلیل روشنى بر حقّانیّت مکتب امامان معصوم(علیهم السلام)مى باشد .

پی نوشت ها

1 ـ بحار ، ج102 ، ص265 .

2 ـ همان .

3 ـ همان ، ص266 .

4 ـ همان ، ص267 .

(متن زیارتنامه حضرت فاطمه زهرا (س

« حَدَّثَ عَلِىُّ بْنُ اِبْراهیمَ عَنْ اَبیهِ عَنْ سَعْد عَنْ عَلىِّ بْنِ مُوسى الرِّضا عَلیْهُما السَّلامُ ، قالَ : قالَ : یا سَعْدُ ، عِنْدَکُمْ لَنا قَبْرٌ ! قُلْتُ : جُعِلْتُ فِداکَ ، قَبْرُ فاطِمَةَ بِنْتِ مُوسى عَلَیْهُما السَّلامُ ! قالَ : نَعَمْ ، مَنْ زارَها عارِفاً بِحَقِّها فَلَهُ الْجَنَّةُ . فَاِذا رَأَیْتَ الْقَبْرَ فَقُمْ عِنْدَ رَأْسِها مُسْتَقْبِلَ الْقِبْلَةِ ، فَکَبِّرْ اَرْبَعاً وَثَلاثینَ تَکْبیرَةً وَسَبِّحْ ثَلاثاً وَثَلاثینَ تَسْبیحَةً وَاحْمِدِ اللهَ ثَلاثاً وَثَلاثینَ تَحْمیدَةً ، ثُمَّ قُلْ :
« اَلسَّلامُ عَلى آدَمَ صِفْوَةِ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلى نُوح نَبِىِّ اللهِ اَلسَّلامُ عَلى اِبْراهیمَ خَلیلِ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلى مُوسى کَلیمِ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلى عِیسى رُوحِ اللهِ .
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا رَسُولَ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خَیْرَ خَلْقِ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا صَفِىَّ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِ اللهِ خاتَمَ النَّبِیِّینَ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ عَلِىَّ بْنَ اَبى طالِب وَصِىَّ رَسُولِ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةُ سَیِّدَةَ نِساءِ الْعالَمینَ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکُما یاسِبْطَىْ نَبِىِّ الرَّحْمَةِ وَسَیِّدَىْ شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَلِىَّ بْنَ الْحُسَیْنِ سَیِّدَ الْعابِدینَ وَقُرَّةَ عَیْنِ النّاظِرینَ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِىِّ باقِرَ الْعِلْمِ بَعْدَ النَّبِىِّ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّد الصّادِقَ الْبارَّ الاَْمینَ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مُوسَى بْنَ جَعْفَر الطّاهِرَ الطُّهْرَ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَلِىَّ بْنَ مُوسَى الرِّضا الْمُرْتَضى ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِىٍّ التَّقِىَّ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَلِىَّ بْنَ مُحَمَّد النَّقِىَّ النّاصِحَ الاَْمینَ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حَسَنَ بْنَ عَلِىِّ ، اَلسَّلامُ عَلَى الْوَصِىِّ مِنْ بَعْدِهِ ،

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى نُورِکَ وَسِراجِکَ وَوَلِىِّ وَلِیِّکَ وَوَصِىِّ وَصِیِّکَ وَحُجَّتِکَ عَلى خَلْقِکَ .
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ رَسُولِ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ فاطِمَةَ وَخَدیجَةَ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یابِنْتَ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ وَلِىِّ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُخْتَ وَلِىِّ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا عَمَّةَ وَلِىِّ اللهِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ مُوسَى بْنِ جَعْفَر وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ .
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ ، عَرَّفَ اللهُ بَیْنَنا وَبَیْنَکُمْ فِى الْجَنَّةِ وَحَشَرَنا فى زُمْرَتِکُمْ وَاَوْرَدَنا حَوْضَ نَبِیِّکُمْ وَسَقانا بِکَأْسِ جَدِّکُمْ مِنْ یَدِ عَلِىِّ بْنِ اَبى طالِب صَلَواتُ اللهِ عَلَیْکُمْ .
اَسْئَلُ اللهَ اَنْ یُرِیَنا فِیکُمُ السُّرُورَ وَالْفَرَجَ وَاَنْ یَجْمَعَنا وَاِیّاکُمْ فى زُمْرَةِ جَدِّکُمْ مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَاَنْ لا یَسْلُبَنا مَعْرِفَتَکُمْ اِنَّهُ وَلِىٌّ قَدیرٌ .
اَتَقَرَّبُ اِلَى اللهِ بِحُبِّکُمْ وَالْبَرائَةِ مِنْ اَعْدَائِکُمْ وَالتَّسْلیمِ اِلَى اللهِ ، راضِیاً بِهِ غَیْرَ مُنْکِر وَلا مُسْتَکْبِر ، وَعَلى یَقینِ ما اَتى بِهِ مُحَمَّدٌ وِبِهِ راض ، نَطْلُبُ بِذلِکَ وَجْهَکَ یا سَیِّدى اَللّهُمَّ وَرِضاکَ وَالدّارَ الاْخِرَةَ .
یا فاطِمَةُ اشْفَعى لى فِى الْجَنَّةِ فَاِنَّ لَکِ عِنْدَ اللهِ شَأْناً مِنَ الشَّأْنِ .
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ اَنْ تَخْتِمَ لى بِالسَّعادَةِ ، فَلا تَسْلُبْ مِنّى ما اَنَا فیهِ ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ .
اَللّهُمَّ اسْتَجِبْ لَنا وَتَقَبَّلْهُ بِکَرَمِکَ وَعِزَّتِکَ وَبِرَحْمَتِکَ وَعافِیَتِکَ .
وَصَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ اَجْمَعینَ وَسَلَّمَ تَسْلیماً یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ » .

(ترجمه زیارتنامه حضرت فاطمه زهرا (س

على بن ابراهیم از پدرش از سعد از امام على بن موسى الرّضا(علیهما السلام) نقل مى کند که فرمود : اى سعد ! ما نزد شما قبرى داریم ! عرض کردم فدایت شوم ، قبر فاطمه دختر امام موسى(علیهما السلام) را مى فرمایى ؟ فرمود : آرى ، هر که او را با معرفت زیارت کند بهشت سزاوار اوست . هرگاه ( به حرم مشرف شده و ) قبر را دیدى نزد(1) سر ( حضرت ) رو بقبله بایست و سى و چهار مرتبه « اَللهُ اَکْبَرُ » و سى و سه مرتبه « سُبْحانَ اللهِ » و سى و سه مرتبه « اَلْحَمْدُ ِللهِ » بگو ، سپس بگو :

بن محمّد ، اى پاک سرشت و خیر خواه و امین ، سلام بر تو اى حسن بن على ، سلام بر وصى بعد از او . بارخدایا صلوات بفرست بر نور و چراغ روشنگرت، بر ولىِّ ولیّت ، بر وصىِّ وصیّت، بر حجّت خود بر بندگانت ، سلام بر تو اى دختر رسول خدا ، سلام بر تو اى دختر فاطمه و خدیجه ، سلام بر تو اى دختر امیر مؤمنان ، سلام بر تو اى دختر امام حسن و امام حسین ، سلام بر تو اى دختر ولىّ خدا ، سلام بر تو اى خواهر ولىّ خدا ، سلام بر تو اى عمّه ولىّ خدا ، سلام بر تو اى دختر موسى بن جعفر ، رحمت و برکات خدا بر تو باد . سلام بر تو ، خداوند آشنایى برقرار کند میان ما و شما در بهشت ، و ما را در زمره شما محشور فرماید ، و ما را بر حوض پیامبر شما وارد کند ، و ما را با کاسه جدّتان از دست علىّ بن ابى طالب سیراب سازد ، صلوات خدا بر شما باد . از خداوند مى خواهم که سرور و فرج شما را به ما بنمایاند ، ما و شما را در زمره جدّ بزرگوارتان حضرت محمّد ـ که درود خدا بر او و آلش باد ـ گرد آورد ، و معرفتِ شما را از ما نگیرد ، که او صاحب اختیار و مقتدر است . به سوى خداوند تقرّب مى جویم با محبّت شما و بیزارى از دشمنان شما ، و با تسلیم شدن به فرمان خدا ، از روى رضایت ، نه آن که منکر یا نافرمان باشم ، و با یقین به آنچه حضرت محمّد(صلى الله علیه وآله وسلم) آورده و به آن راضى هستم ، با این عقیده عنایت ترا مى طلبم ، اى سرور من . خدایا رضایت ترا و سراى آخرت را خواستارم . اى فاطمه (معصومه) در مورد بهشت از من شفاعت کن ، چون که ترا نزد خدا مقام رفیعى است . خداوندا ! من از تو مى خواهم که عاقبت امر مرا به سعادت ختم کنى ، پس عقایدى که دارم از من نگیر ، که هیچ نیرو و قدرتى جز خداوند بزرگ و والا نیست . خداوندا ! دعایم را مستجاب کن ، و آنرا به کرم و عزت و رحمت و عافیت خود از من قبول فرما . بر محمّد و همه اهلبیت او صلوات فراوان و درود بى پایان فرست اى بخشنده ترین بخشندگان(2).

غیبت :

این مولود مسعود دو غیبت دارد :

نخست غیبت صغرییا کوتاه مدت - که بعد از شهادت امام حسن عسگری (ع) « هشت ربیع الاول سال 260 ه.ق »  ( زمان 6 سالگی حضرت ) آغاز شد وتا سال 329 ه.ق ادامه یافت . در این دوره که 74 سال طول کشید شیعیان می توانستند توسط سفیران چهارگانه اش با آن حضرت تماس بگیرند وبا وی ارتباط برقرار کنند . این چهار تن نایب خاص ، که شیعیان می توانستند در دوران غیبت صغری توسط آنها با حضرت مهدی (عج ) تماس بگیرند ومشکئلات خود را به ناحیه متقدسه برسانند وپاسخ هاس لازم را دریافت نمایند ، عبارتند از : جناب عثمان بن سعید عمروی ، محمد بن عثمان بن سعید ، حسین بن روح نوبختی وعلی بن محمد مسعودی ، که با رحلت او باب « نیابت خاص » بسته شد . پس از آن ، غیبت کبری آغاز شد که از سال 329 ه.ق تا کنون استمرار یافته است ، وپایانش بر کسی جز خداوند آشکار نیست . در این دوره سفیر ونایب خاصی برای آن حضرت نیست و راه تماس رسمی وآشکار برای مردم وجود ندارد وبر آنهاست که از نواب عام امام (ع) - یعنی از فقهای پارسا وخویشتن دار- پیروی کنند .

در هر حال ، نهان زیستی آن حضرت بدین معناست که دور از چشم مردمان ولی در زیر همین آسمان کبود بسر می برد . اگر برخوردی هم برایش پیشامد کند ، اغلب ناشناخته می ماند ودیدار هایش با شیعیان تنها به اذن خداست .

دوران غیبت کبری امام معصوم ، دوران آماده نبودن شرایط سیاسی واجتماعی جامعه اسلامی برای پذیرش وجود علنی وآشکار امام معصوم است .

امام حسن مجتبی (ع ) درباره غیبت طولانی ( کبری ) حضرت مهدی (عج) چنین می فرماید : به درستی که خداوند ، تولد او را پنهان نگه می دارد وشخص او را غایب می کند تا این که هنگام خروج وقیام ، بیعت هیچ کس بر گردن او بنا شد . او نهمین فرزند بردارم حسین است فرزند سرور کنیزان ، خداوند عمرش را در هنگام غیبتش طو لانی می گرداند ، سپس او را با قد رت خود همانند یک جوان کمتر از چهل ساله آشکار خواهد ساخت .

احادیثی از غیبت امام مهدی (عج):

قائم را دو غیبت است : در یکی از آنها ( از بس طولانی است ) درباره اش گفته می شود : [ او مرد ومعلوم نیست به کدام وادی رفته است.] « امام باقر (ع) »

قائم را دو غیبت است : یکی طولانی ودیگری کوتاه . در غیبت نخستین جایگاه آن حضرت را شیعیان خاص او می دانند ، و در غیبت نخستین جایگاه آن حضرت را شیعیان خاص او می دانند ، در غیبت دوم از جایگاه او کسی جز خدمتکارانش ، که بر دین اویند ، آگاه نیست .« امام صادق (ع) »

چگونگی بهره مندی از وجود من در دوران غیبتم ، همچون بهره ای است که از خورشید می برند ، آن گاه که ابر آن را از دیدگان نهان می کند .« امام مهدی (عج ) »

انتظار :

شما امیدوار فرج وگشایش الهی باشید واز کمکهای خداموند نومید نگردید ؛همانا برترین اعمال نزد خالق یکتا انتظار فرج است .

 احادیثی از انتظارفرج :

برترین اعمال امت من انتظار فرج است . « پیامبر اکرم (ص) »

در انتظار فرج باشید واز رحمت خدا نومید نشوید . « امام علی (ع) »

آن که منتظر فرج ما است ، همچون کسی است که در راه خدا در خون خود تپیده  باشد . « امام علی (ع) »

منتظران ظهور امام مهدی (عج ) برترین اهل هر زمان اند . « امام سجاد (ع) »

در شب و روزت منتظر فرج مولایت باش . « امام صادق (ع) »

آنکه به ما ایمان آورد وسخن ما را تصدیق کند منتظر امر [ فرج ]  ما باشد ، همچون کسی است که زیر پرچم قائم به شهادت برسد .  « امام صادق (ع) »

منتظر ظهور امام دوازدهم مانند کسی است که در رکاب پیامبر خدا شمشیر کشیده است واز ایشان دفاع می کند . « امام صادق (ع)

ای آفتاب برج امامت طلوع کن

                         کز پرتو رخت شود آفاق پر زنوز

                                            افکن بسات قسط و عدالت ز راه لطف 

                                                                   پر شد تمام روی زمین فتنه و فجور








عمرم تمام گشت ز هجران روی تو

                            ترسم شبها به خاک برم آرزوی تو

                                                 آنگاه که روی ماه تو از دیده شد نهان

                                                                 عشاق را همیشه بود دیده سوی تو

خوشا با خاطرات یاس بودن                           خوشا با یاس هم احساس بودن

من و تو پا به پای رود رفتن                                        به دنبال نوای رود رفتن

شقایق در شقایق عشق چیدن                      میان سبزه زاران پر کشیدن

نشستن غنچه عشق چیدن                       به دست ساده دل یاس چیدن

خوشا روح لطیف آب گشتن                          خوشا در عاشقی بی تاب گشتن

بیا ای همسفر مهمان من شو                         توان دیگری در جان من شو

بیا در خاطر هم باز گردیم                            پر از شادی پر از آواز گردیم

خوشا بین من و تو بند خوردن                      میان چشم ما پیوند خوردن

خوشا در ساحل هجران نشستن                  پلی بین نگاه خویش بستن

خوشا با آبشاران گریه کردن                       من و تو زیر باران گریه کردن

ببین پروازیم یک بال دارم                                 برای پر زدن آمال دارم

بیا و بال دیگر شو برایم                            که شاید با تو در پرواز آیم

خوشا پرواز ما بین من و تو                       شب آغاز ما بین من و تو